Behandeling
De behandeling van zwaarlijvigheid berust op de twee pijlers van
een energie-beperkt dieet en verhoogde lichaamsbeweging. Vroeger werd
bij behandeling van zwaarlijvigheid gestreefd naar het bereiken van een
normaal gewicht. Deze doelstelling blijkt in de praktijk voor heel veel
patiënten niet haalbaar. Ook blijkt uit medisch onderzoek dat een
beperkt gewichtsverlies van 5-15% de risico's op complicaties al sterk
verminderd. Daarom wordt tegenwoordig veeleer gestreefd naar dat
beperkte gewichtsverlies. Belangrijker nog dan gewichtsverlies is het
vasthouden hiervan.
Onderzoek
Veel onderzoek concentreert zich op nieuwe medicijnen om
zwaarlijvigheid te bestrijden, die als het grootste gezondheidsprobleem
gezien wordt van de ontwikkelde landen. Sommige voedingsdeskundigen
zijn van mening dat deze onderzoeksfondsen beter gewijd zouden kunnen
worden aan advies over goede voeding, gezond eten en het bevorderen van
een actievere levensstijl. Medicijnen die wel voor zwaarlijvigheid
worden voorgeschreven, als het houden van een dieet en lichaamsbeweging
niet werken, zijn orlistat en sibutramine.
Chirurgie
Meer en meer wordt chirurgie gebruikt om de maagcapaciteit (en daarmee
de voedselopname) te beperken. Dit kan b.v. door het afnieten van een
deel van de maag, door het in de maag brengen van een opblaasbare
ballon, door het verwijderen van een deel van de lengte van de darm, of
door het aan elkaar vastmaken van de boven- en de onderkaak waardoor
alleen vloeibaar voedsel kan worden gebruikt. De resultaten van de
verschillende methoden variëren sterk. Zo blijkt dat het inbrengen van
een maagballon niet beter werkt dan alleen een dieet. Het verwijderen
of omleiden van een deel van de lengte van de darm levert het meeste
gewichtsverlies op. Echter, deze zware operatie leidt ook tot veel
schadelijke nevenwerkingen. Chirurgie als behandeling van
zwaarlijvigheid is dan ook alleen een geschikte behandeling is zeer
ernstige gevallen.